Neijoarsveziede 1997

In je leven heb je soms vaste punten nodig, ach u kent dat wel.

Dus daar is ie weer en daar zijn ze weer, de Neijoarsveziede met Thomasvaer en Pieternel.

Na twaalf jaar inmiddels wel heel stevig verankerd in ons repertoire.

Als een soort rustplaats, om nog even te mijmeren over het afgelopen jaar.

Over hoe het ook al weer zat met de hotelsluizen en de bogen en de palen.

Om je nog één keer op te winden en glimlachend herinneringen op te halen.

Om nog één keer vast te stellen wat zinnig en wat onzinnig is.

Zodat u zegt: het jaar begint niet goed als ik de Neijoarsveziede mis.