Tim Knol wandelt. Niet met de hond, maar rond Texel, door Noorwegen met zijn dochtertje op zijn rug, om het IJsselmeer, van het drielandenpunt naar Groningen.

Tijdens die wandelingen kijkt hij terug op zijn vorige leven als de gezellige, maar ook gevaarlijk dikke singer-songwriter.

Het wandelen is langzaam maar zeker in Tims liedjes geslopen. Rusteloosheid heeft plaatsgemaakt voor bezinning, boosheid is nu liefde. Tijdens de voorstelling ‘Wanderings’ vertelt Tim over zijn wandelingen en speelt hij de liedjes die een belangrijke rol speelden tijdens deze lange tochten.

Gelukkig is veel nog hetzelfde als vroeger. Tim alleen op een podium vol met instrumenten, prachtige covers en veel nieuwe liedjes. Wat er is veranderd? Tim zelf. Daar gaat ‘Wanderings’ over. Bezinning tijdens het wandelen en daar iets moois mee doen.